-ΤΩΡΑ ...περιμένετε να τα μαζέψει η γιαγιά από κάτω και να σας τα φέρει! Της έπεσαν την ώρα που τα έφερνε στο κρατικό ταμείο !
"Σε κίνδυνο φτώχειας βρίσκονται 3,8 εκατ. πολίτες στα χρόνια της κρίσης".....Σε απόλυτους αριθμούς, 3.828.500 άνθρωποι στη χώρα μας βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και 1.111.300 ζουν σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας... μειώθηκε κατακόρυφα η κατανάλωση των νοικοκυριών ακόμη και σε βασικά αγαθά.
Οι Έλληνες φαίνεται ότι στερούνται και το ψωμί, αφού η μέση μηναία κατανάλωση έχει μειωθεί κατά 90,4% σε σχέση με το 2008. Κατακόρυφη πτώση καταγράφεται και στο γάλα, με τη μέση μηναία κατανάλωση να παρουσιάζει μείωση κατά 89,15%, σε σχέση με το 2008.
Η κρίση «χτύπησε» και τα τσιγάρα, με την κατανάλωσή τους να έχει πέσει στο μισό (μείωση 50,12% σε σχέση με το 2008).
Οι Έλληνες φαίνεται ότι στερούνται και το ψωμί, αφού η μέση μηναία κατανάλωση έχει μειωθεί κατά 90,4% σε σχέση με το 2008. Κατακόρυφη πτώση καταγράφεται και στο γάλα, με τη μέση μηναία κατανάλωση να παρουσιάζει μείωση κατά 89,15%, σε σχέση με το 2008.
Η κρίση «χτύπησε» και τα τσιγάρα, με την κατανάλωσή τους να έχει πέσει στο μισό (μείωση 50,12% σε σχέση με το 2008).
Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότερα άτομα διαμένουν σε νοικοκυριά χωρίς κανένα εργαζόμενο και χωρίς ουσιαστικά εισόδημα. Το πρώτο τρίμηνο του έτους, σχεδόν ένας στους πέντε κατοίκους της χώρας, ηλικίας από 18 έως και 60 ετών, διέμενε σε νοικοκυριό χωρίς κανένα εργαζόμενο, όταν το 2009 το ποσοστό αυτό ήταν 8,4% του πληθυσμού.... Ποσοστό 42,2% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας με το εισόδημά του να είναι χαμηλότερο από το κατώφλι της φτώχειας (Ημερησία).
ΥΓ..έμειναν κάτι λίγοι ακόμα εκτός φτωχειας...συντομα θα τους ταχτοποιήσει η κυβερνησάρα κ αυτούς..για να κλείσει η ψαλίδα των διακρίσεων ντε..
~~~~~~~~~~~~~
«ΦΤΩΧΕΙΑ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙΝΗ κατά την οποία η επιβίωση αποτελεί την πρώτη και σχεδόν τη μοναδική φροντίδα του ανθρώπου. Ο φτωχός δεν ζει, επιβιώνει όταν μπορεί να επιβιώσει. Το σύνθημα “ζωή, όχι επιβίωση” παραπέμπει στη σταθερή απαίτηση του ανθρώπου, από τότε που έγινε sapiens (σκεπτόμενος), να αποδεσμευτεί κάποτε από τον αγώνα για την επιβίωση και να μπει στη ζωή χωρίς αγωνία.
«ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 18ο Ή ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ, λοιπόν, το σύνθημα “ζωή, όχι επιβίωση” θα μπορούσαν να το κάνουν πράξη μόνο οι ελάχιστοι πλούσιοι της εποχής, ενώ για την απέραντη μάζα των εξαθλιωμένων το σύνθημα “επιβίωση, όχι θάνατος” θα ηχούσε εφιαλτικά, αν υπήρχε.
Είναι λίγοι αυτοί που πράγματι ζουν. Οι περισσότεροι είτε επιβιώνουν, είτε ψευτοζούν με τον φόβο πως θα χάσουν ακόμα και τη δυνατότητα της επιβίωσης που εξασφάλισε στους περισσότερους ο καπιταλισμός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου